Tekst achterflap

Diderot, tanrısal, dinsel inancın yerine aklı geçiren adamdır, onun savaşımı buydu ve bütün kör inançları silip süpüren bu akıl, görünen dünyayı, doğayı, felsefenin, sanatın, sağ törenin temel ilkesi durumuna getirdi. Diderot'un yaygın çalışma alanını oluşturan ilkedir bu. Maddeci ve gerekirci bir filozoftu. tanrıya inanan kişinin filozof olmayacağını söyledi. 'Körler üstüne mektup'taki kör, kendini tanrıya inandırmaya çalışan misyonere "bunun için tanrıya parmağımla dokunmam gerekir" der. Diderot, bu yüzden hapse girdi. D'alembert'in düşü'nde, madde tanrının yerini almıştır artık. Madde devinim ve duyarlılıkla donatılmıştır. Bilim gerekirciliğin kanıtıdır. Bütün varlıklar özçe birdir ve bir geçiş, değişim, oluşum süreci içinde bulunurlar. Öyle ise sağ törenin temeli doğa olacaktır. Doğası gereği insan iyidir, hristiyan sagtoresinin sandığı gibi doğuştan günahkar değil ve iyilikler de, kötülükler de, düzenin, koşulların, eğitimin ürünüdür. İnsan, bu gerekircilik anlayışı içinde, özgür olamayacağı için, suçlu da bulunamaz. bu üslama sonucu olarak sanat, doğayı örnek almalıdır. roman, resim, oyun gerçekçi olmalıdır.

Details