Tekst achterflap

Jacob Haafner zette in 1767 op twaalfjarige leeftijd voor het eerst voet aan wal in Azië. Het was het begin van een reeks omzwervingen in de wrede koloniale werkelijkheid van achttiende-eeuws India.

In een openhartig reis- en liefdesverhaal, dat tegelijk een felle aanklacht is tegen koloniale uitbuiting, tekende Haafner zijn overzeese ervaringen op. Ver vóór Multatuli, en in veel opzichten verregaander, voer hij uit tegen de ‘onverzadelijke gouddorst en veroveringszucht’ van de ‘witte tirannen’. Haafner deed alle moeite zich de Indiase taal en gewoonten eigen te maken, waaronder vegetarisme, en kwam tot de conclusie dat Europa deze beschaving niets te brengen had.

Thomas Rosenboom hertaalde het belangrijkste werk van deze gepassioneerde en visionaire verteller voor een nieuw publiek.

Biografie

Jacob Haafner (1755-1809) werkte lange tijd als klerk en koopman in India. Hij werd als schrijver bekend na het winnen van een prijsvraag, met een brochure waarin hij korte metten maakte met het nut van christelijke zendingsmissies. Een jaar voor zijn dood schreef hij zijn reisverslag Reize in eenen palanquin, waaruit Erica van Boven en Olf Praamstra in 2011 een selectie maakten.

Details