Tekst achterflap

Duizenden gedeporteerden gooiden tijdens de Tweede Wereldoorlog briefjes uit de treinen die hen naar de kampen in Oost-Europa voerden. Weggevoerde Joden, gijzelaars en dwangarbeiders probeerden op weg naar het onbekende een laatste bericht te sturen. Deze uitingen van hoop en wanhoop belandden in sloten, tuinen en langs het spoor, de meeste op de route van Westerbork naar de Duitse grens. Dankzij mensen die de briefkaarten vonden en ze tot ergernis van de Duitsers opraapten en postten, zijn er honderden bewaard gebleven. In Van hier de laatste groeten onderzoekt Lucas Ligtenberg deze briefkaarten, vaak laatste levenstekens. Wat wisten de schrijvers van hun bestemming, waar hoopten ze op? En wie waren degenen die de kaarten opraapten en op de bus deden? Dit boek laat ooggetuigen aan het woord over hun treinreis en werpt een nieuw licht op wat er in deze mensen omging. Ze nemen afscheid van geliefden, bedanken de buren en zijn beurtelings somber, dapper of optimistisch. Van hier de laatste groeten vormt een waardevolle aanvulling op de geschiedschrijving over de Holocaust.

Details