Tekst achterflap

Het Stuivenberggasthuis werd als tweede ziekenhuis in Antwerpen gebouwd tussen 1879 en 1884, en ontving haar eerste patiënt op 2 januari 1885. Architect Baeckelmans maakte de revolutionaire plannen voor een toentertijd hypermodern ziekenhuis, waardoor de modernste snufjes van luchtverversing en verwarming, verzorging en verpleging, doch korte tijd later ook elektrische verlichting, bacteriologisch onderzoek en radiologische beeldvorming, werkelijkheid werden.

In ‘het Stuivenberg’ werd in 1902 ook de eerste Beroepsschool voor Ziekenverpleging in België opgericht. Zij zou later uitgroeien tot het prestigieuze Hoger Instituut voor Verpleegkunde (HIV).

In de meer dan 140-jarige geschiedenis van het Stuivenberg zin honderdduizenden patiënten behandeld, geopereerd, of verzorgd geworden door opeenvolgende teams van artsen en verpleegkundigen, alsmede dienst- en administratieve personeelsleden. Zij zorgden voor een geneeskundige zorg, die alsmaar performanter werd door de vele ontdekkingen, uitvindingen en technologische ontwikkelingen, die zich in die periode hebben voorgedaan. Ziekten als tuberculose, kinderverlamming, beroerten, nierziekten en vele andere, doch evenzeer operaties aan buikorganen, bloedvaten of beenderen worden uitgebreid besproken.

Niet het minst worden geneesheren als Albin Lambote, Fritz Sano en Ludo van Bogaert gehuldigd; zij waren wereldwijd voortrekkers in de orthopedie, de psychiatrie en de neurologie. Doch evenzeer hebben tientallen, ja honderden artsen en verpleegkundigen meegeholpen aan de faam die het Stuivenberg genoot bij de Antwerpse bevolking. Van hen, en van de door hen verstrekte medische zorgen in vrijwel alle domeinen van de zorg, wordt in dit boek verslag uitgebracht.

Met het aanstaande vertrek van de patiënten van het acute ziekenhuis Stuivenberg naar de site van het Cadix-hospitaal, wordt aan al deze ‘stuivenbergers’ dit boek in dierbare herinnering opgedragen.

Biografie

Robrecht Van Hee studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Gent. Hierna bekwaamde hij zich tot chirurg in Breda en Nijmegen, waar hij promoveerde tot doctor in de Geneeskunde. Als hoogleraar Chirurgie en Medische geschiedenis aan de Universiteit van Antwerpen, was hij vooral werkzaam in de Transplantatie- en Endocriene heelkunde. Daarnaast wijdde hij zich aan medisch-historisch onderzoek, in het bijzonder van de Lage Landen in de 16de eeuw. Hij is auteur van meer dan 400 publicaties en redacteur van meerdere tijdschriften.

Details