Tekst achterflap

De Daodejing kan op vele manieren gelezen worden: als filosofisch werk, als richtlijn voor het leven of als strategie om je op vreedzame wijze te handhaven in een wereld in verval. Het is een van de grote Chinese klassieken.
Het werk ontstond in een van de woeligste tijden in China, rond 350 voor Christus.
De 81 hoofdstukken waaruit het is opgebouwd zijn een zich steeds verdiepende meditatie over de Weg, 'de oorsprong van Hemel en Aarde'. Ze zijn gegoten in een poëtische vorm, vol aforismen en antithesen, en hebben ondanks alle tegenstrijdigheden een grote innerlijke samenhang.

Sinds de Daodejing ruim anderhalve eeuw geleden voor het eerst in een westerse taal werd omgezet, is het op de bijbel na het meest vertaalde werk. Volgens de mythe schreef Lao Zi dit boek van pure wijsheid op de grens van leven en dood. Daarna bereikte hij de onsterfelijkheid. Dat overkwam ook zijn boek, na 2500 jaar heeft het nog niets van zijn kracht verloren.

Hans van Pinxteren (Martinus Nijhoffprijs 1980, Elly Jafféprijs 2001) vertaalde o.a. De essays van Montaigne. Hij verdiepte zich een leven lang in Lao Zi. Op grond van deze ervaring ontstond zijn vertaling Daodejing - de Weg, de Kracht: een hommage.

Biografie

Laozi, was een Chinese filosoof, die meestal in de 6e eeuw v.Chr., tijdens de Periode van Lente en Herfst wordt geplaatst, 604 v.Chr. - 507 v.Chr. Hij is naar men zegt één van de stichters van het taoïsme. Het verhaal gaat dat Laozi, op hoge leeftijd besloot zich terug te trekken. Een poortwachter wist hem over te halen zijn ideeën op te schrijven, omdat het zonde zou zijn als die verloren zouden gaan. Laozi zou hierop de Daodejing, het Boek van de Weg en de Kracht, een verzameling van 81 korte Chinese teksten, hebben geschreven.

Details