Tekst achterflap

Evenals in Comfortabel ongelujkkig, een royale bloemlezing uit Kortewegs latere gedichten, treffen we in Al fluitend een man aan het woord die van mening is dat hij door het leven rijk bedeeld is: een vrouw, twee kinderen, een mooie baan, een goeie fiets, wandelvakanties. Niettemin: een man wordt ouder, of hij wil of niet, met alle gevolgen van dien. En aan het eind valt hij, al dan niet tegenspartelend, zelfs geheel en al stil. Dat besef veroorzaakt een laconieke poezie met soms een licht absurdistische inslag, waarin het leven bezien wordt als een barriere die, als het enigszins mogelijk is, fluitend genomen dient te worden. Want wie zijn dag, hoe die er ook uitziet, niet mint, gaat mokkend ten onder.

Biografie

Anton Korteweg (Zevenbergen, 1944) debuteerde in 1971 bij Meulenhoff met Niks geen Romantic Agony. In 2015 verscheen zijn verzamelbundel Ouderen zijn het gelukkigst, in 2021 verscheen Enfin. In 1986 ontving hij voor zijn werk de A. Roland Holstpenning. Korteweg was van 1979 tot 2009 directeur van het Literatuurmuseum in Den Haag. Ik, om maar iemand te noemen is zijn vijftiende dichtbundel.

Details