De gedichten in deze bundel beschrijven het leven vanuit een zekere verwondering. Het zijn observaties, ervaringen of zomaar momenten die voorbij gaan. Passievol geschreven waardoor de beelden even tastbaar worden en gestolde momenten opnieuw tot leven worden gebracht. De gedichten kunnen je raken en even stil doen staan of ze kunnen met je mee bewegen. Samen staan de gedichten voor de liefde voor het leven, het verlangen en de onmacht om hier dichterbij te willen zijn.

Hilde Meeusen werkt als psychotherapeut bij een instelling voor verslavingszorg in Groningen. In haar werk komt zij de meest diverse levensverhalen tegen waarbij mensen veelal vastzitten door pijn, rouw en trauma. Een jaar na het verlies van haar jongere zus aan zelfdoding besloot zij om de gedichten die zij gedurende haar leven heeft geschreven te willen bundelen. 'Het leven vormt voor mij een constante bron van inspiratie omdat het stroomt en verandert en tegelijkertijd verbonden is met een veel groter geheel dat door alle lagen heen aanwezig blijft.' Deze gedichten vormen een ode aan dit leven.