Tekst achterflap

Op 10 december 2014 wordt de grote angst van veel ouders voor Babette werkelijkheid. Haar zoon Bart komt op achttienjarige leeftijd om bij een verkeersongeluk. Er volgt een periode van diepe rouw, totale ontreddering en grote eenzaamheid. Want hoe ga je verder na zo’n groot verlies? Hoe kan je verder? Kan je je ooit weer gelukkig gaan voelen? En hoe blijf je in verbinding met de ander? In dit boek blikt Babette terug op tien jaar rouw na Barts overlijden. Ze neemt je mee op haar pad, naar ontmoetingen en gebeurtenissen, groot en klein, verwacht en onverwacht, makkelijk en ongemakkelijk, naar manieren om met het overlijden van haar zoon om te gaan. Ze vertelt hoe ze overeind bleef in het niet-weten, hoe ze mensen, overtuigingen en verwachtingen vasthield en losliet, hoe ze uitreikte en ontving, hoe ze het leven kon blijven vieren. En ze deelt waarom het zo belangrijk is om zijn naam te blijven noemen: Bart.

Babette hoopt dat haar verhaal erkenning, herkenning en steun zal bieden aan eenieder die een dierbare verloor, en aan iedereen die om hen heen staat. Dat haar verhaal mensen aanmoedigt het gesprek over kwetsbare onderwerpen te blijven opzoeken en voeren. Ook juist wanneer dat zo ongemakkelijk voelt en lastig lijkt.

Details