Kleine Kankergedichtjes zijn kleine, rake gedichten over een groot en kwetsbaar onderwerp: het krijgen van borstkanker. In heldere taal en met een scherp oog voor het alledaagse schrijft Henriette Zimmerman-Kleijn over de achtbaan van uitslagen, behandelingen, angsten en onverwachte momenten van troost en humor.

Geen groots gedoe, maar gewone woorden die precies vangen wat er gebeurt wanneer je leven, en je lijf, kantelt. Een bundel over hoop, angst, troost en de kracht om te (blijven) leven.

Uren worden minuten en de secondes tikken weg,
Ik hoor mezelf maar geen idee meer wat ik zeg.
— uit ‘Uitslag’

Henriette Zimmerman-Kleijn (1971) woont in Vleuten, is getrouwd met René en moeder van twee zonen. In haar leven en werk hee schrijven altijd een plek gehad — zo schreef ze eerder een column voor Ouders van Nu tijdens de zwangerschap van haar jongste zoon. Onder haar meisjesnaam Kleijn schrijft zij al geruime tijd gedichtjes over grote en kleine gebeurtenissen in haar leven: de Kleijngedichtjes. Na haar diagnose borstkanker werden dat de Kleijnkankergedichtjes. Wat begon als een uitlaatklep groeide uit tot deze bundel van vijftig Kleine Kankergedichtjes.